بیوگرافی مارک شاگال ، هنرمند سبک فولکلور و رویایی - پورتال رنگی
بیوگرافی مارک شاگال ، هنرمند سبک فولکلور و رویایی
مارک شاگال (1887-1985) در یک روستای اروپای شرقی دور افتاده متولد شد و به یکی از محبوب ترین هنرمندان قرن بیستم تبدیل شده است. او در خانواده یهودی حسیدی متولد شده است و تصاویری از فولکلور و سنت های یهودی را برای مستحضر داشتن هنر خود برداشت.
در طی 97 سال زندگی خود، شاگال به سراسر دنیا سفر کرد، و حداقل 10 هزار آثار از جمله نقاشی ها، تصاویر کتاب، موزاییک، شیشه رنگ آمیزی و مجموعه تئاتر و طرح های لباس را ایجاد کرده است. او برنده جایزه ای برای صحنه های درخشان رنگی عاشقان، افسران و حیوانات کمدی شناور در پشت بام ها شد.
کار های شاگال با مکتب بدویت، کوبیسم، فوویسم، اکسپرسیونیسم، و سورئاليسم مرتبط است. اما سبک اوعمیقا شخصی است. او از طریق هنر، داستان روایت می کند.
تولد و دوران کودکی اش
مارک شاگال در 7 ژوئیه 1887 در یک جامعه حسیدی در نزدیکی ویتبسک در ناحیه شمال شرقی امپراتوری روسیه در ایالتی که اکنون بلاروس نامیده شده است، متولد شد. والدینش او را Moishe (به زبان عبری یعنی موسی) Shagal نامیده اند.
داستان های زندگی شاگال اغلب با شعارهای دراماتیک بیان می شود. در نگارش نامه شرح زندگی خود که در سال 1920 نوشته بود، در کتاب “زندگی من” (در سایت آمازون موجود است) ، او ادعا کرد که مرده متولد شده بود. برای زنده کرده بدن مرده او، خانواده اش به بدن او با سوزن سیخ زدند، و او را در آبی غسل تعمید دادند. در همان لحظه، آتش سوزی رخ می دهد، سپس آن ها، مادرش را به بخش دیگری از شهر منتقل می کنند، در آن هرج و مرج، سال تولد شاگال ممکن است اشتباهی ثبت شده باشد. شاگال ادعا می کند که در سال 1889 متولد شده است نه سال 1887.
براساس حقیقت یا خیال، شرایط تولد شااگال در نقاشی هایش یک موضوع عام است. عکس های مادران و نوزادان با خانه های سرپوشیده، حیوانات مزرعه، ماهیگیران و آکروبات ها، عاشقان، آتش سوزی ها و نمادهای دینی مخلوط شده اند. یکی از اولین آثار او به نام “تولد” (1912-1911)، روایت تصویری از تولد خود است.
زندگی او تقریبا گمشده بود، او در یک خانواده شلوغ با تعداد زیادی خواهران جوانتر متولد شد. پدرش همیشه خسته، همیشه افسرده بود. او در یک بازار ماهی فروشی کار می کرد. و مادر شاگال در حالی که 8 کودک داشت فروشگاه مواد غذایی اش را اداره می کرد.
آن ها در یک روستای کوچک اندوهناک، که خانه هایی با سقف شیب دار داشت زندگی می کردند. با توجه به نقاشی ” بیش از ویتبسک” (1914) شاگال، سنت های یهودی بزرگ جلوه داده شدند. خانواده او، متعلق به یک فرقه که به رقص و آهنگ به عنوان ارزش و صمیمیت نگاه می کردند، اما تصاویر ساخت دست بشر مربوط به خدا را ممنوع می دانستند، بودند. شاگال جوان، ویولون می نواخت. او در خانه به زبان “ییدیش” سخن میگفت و در مدرسه ابتدایی یهودیان درس خواند.
حکومت محدودیت های زیادی را برای جمعیت یهودی اش اعمال کرد. چگال تنها پس از این که مادرش رشوه داد، به یک مدرسه متوسطه تحت حمایت دولت پذیرا شد. در آن جا او زبان روسی را فراگرفت و شروع به سرودن اشعاری به زبان جدید کرد. او تصاویری را در مجلات روسی دید و شروع به تصور کردن در مورد این که چه چیزی در زندگی یک هنرمند، باید به عنوان رویای غیر قابل دسترسی به نظر برسد، کرد.
بیشتر بخوانید:
بیوگرافی ویلیام کلارک گیبل سلطان هالیوود
یادگیری و الهامات
تصمیم شگال برای تبدیل شدن به یک هنرمند و نقاش، مادرش را سردرگم کرد، اما او به این نتیجه رسید که هنر می تواند یک کسب و کار پر ترقی باشد. مادرش به او اجازه داد تا در کنار استادی به نام Yehuda Pen ، هنرمند پرتره که طراحی و نقاشی را به دانش آموزان یهودی در روستا یاد می داد، شروع به آموزش دیدن کند. همان زمان، مادرش این امر را ضروری دانست که شاگال، شاگرد عکاسی محلی، برای یادگیری تجارت های کاربردی، شود.
شاگال از کار خسته کننده رتوش عکس متنفر بود و در کلاس هنر احساس خفقان می کرد. معلم او، Yuhunda Pen، طراحی بود که علاقه ای به رویکردهای مدرن نداشت. شاگال سرکشی کرد و رنگ ها را با هم ترکیب کرد. در سال 1906، او ویتبسک را ترک کرد تا در سنت پترزبورگ، در رشته هنر تحصیل کند.
به زحمت با خرجی کم زندگی می کرد. او در جامعه ایمپریال که از هنر های زیبا حمایت می کرد، درس خواند. و بعد ها با Léon Bakst نقاش و طراح صحنه تائتر که در مدرسه Svanseva درس خوانده بود، ملاقات کرد.
معلمان شاگال، رنگ های درخشانِ Matisse و Fauves را به او معرفی کردند. همچنین هنرمندِ جوان، در مورد هنرمندان بزرگی همچون Rembrandt ، van Gogh و Gauguin و آثار آن ها مطالعه کرد. همچنین در زمان اقامت شاگال در سنت پترزبورگ، او چیزی را کشف کرد که می توانست کسب و کارش را برجسته سازد: مجموعه تئاتر و طراحی صحنه و لباس.
Maxim vinaver ، مدافع هنر که در مجلس روسیه خدمت کرده بود، به تحسین کار شاگال پرداخت. در سال 1911، vinaver، هزینه سفر جوانان به پاریس، جایی که یهودیان از آزادی بیشتری برخوردار بودند،را تامیین کرد.
هرچند که او دلتنگ خانواده اش بود و به سختی فرانسوی صحبت می کرد، اما شاگال تصمیم گرفت که دنیای خود را گسترش بخشد. او در زبان فرانسوی نام خود را به ثبت رساند و در لاروچه (The Beehive)، یک جامعه هنرمند مشهور در نزدیکی مونپارنس، مستقر شد. شاگال با تحصیل در دانشگاه آوانگارد Academie La Palette با شاعران تجربی مانند Apollinaire و نقاشان مدرنیستی مانند مودیلیانی و دلونای ملاقات کرد.
Delaunay عمیقا بر شگال تاثیر گذاشت. چاگال با ترکیب رویکردهای کوبیست با شخصیت داستانی، برخی از نقاشی های خاطره انگیز خود را ایجاد کرد. اثرِ “من و روستا” (1911) با طرح های هندسی کار می کند، در حالی که نمایش های رویایی و زلال وطن پرستانه او را نشان می دهد. “پرتره خود با هفت انگشت” (1913) شکل انسانی را تشکیل می دهد اما صحنه های عاشقانه ویتبسک و پاریس را شامل می شود. شاگال توضیح داد: “با این تصاویر من خود واقعی ام را برای خودم ایجاد می کنم، من خانه ام را بازسازی می کنم.”
پس از تنها چند سال زندگی در پاریس، شاگال به اندازه کافی انتقاد دریافت کرد تا یک نمایشگاه انفرادی در برلین را در ژوئن 1914 برگزار کند. از برلین به روسیه و مجددا به زنانی که به همسر و الهه- ی او تبدیل شده بودند، بازگشت.
عشق و ازدواج
در اثر “تولد” یک مرد شیک در اطراف یک زن دوست داشتنی شنا می کند. و به نظر می رسد بخاطر بوسیدن زن، از زمین برخاسته است. آن زن Bella Rosenfeld دختر زیبا و تحصیل کرده یک جواهر فروش محلی بود.
این زوج هم دیگر را در سال 1904، هنگامی که بلا تنها 14 سال داشت، ملاقات کردند. او برای رابطه خیلی جوان بود و علاوه بر این، چگال پولی نداشت. بلا و چگال نامزد شدند اما تا سال 1915 ازدواج نکردند. دختر آنها، آیدا، یک سال بعد متولد شد.
بلا تنها زنی نبود که شاگال عاشقش شده و تصویر او را کشیده است. او مسحورِ Thea Brachmann ، مدلی که برای اثر “نشسته سرخ برهنه” (1909) ژست می گرفت، شد. نقاشی Thea با خطوط تاریک و لایه های سنگین قرمز و گل رز، جسورانه است. در مقابل، نقاشی های بولا از شاگال خوشحال، عجیب و غریب و عاشقانه است.
برای بیش از سی سال، بلا دوباره و دوباره به عنوان نمادی از احساسات پر هیجان، عشق پر سر و صدا و خلوص زنانه ظاهر شد. علاوه بر اثرِ “تولدت مبارک” ، محبوب ترین نقاشی های شاگال در مورد بلا شامل: “برفراز شهر” (1913) ، “تفرج” (1917) ، “عاشقان در میان سنبل ها” (1930) ، “سه شمع” (1938) ، و “یک جفت عروس در ایفل” (1939).
با این حال، بلا بسیار بیش از یک مدل بود. او تئاتر را دوست داشت و با شاگال در طراحی لباس کار می کرد. او در حرفه خود پیشرفت کرد، معاملات تجاری انجام داد و نگارش نامه زندگی خود را ترجمه کرد. نوشته های او، کارنامه شاگال و زندگی آن ها را با هم ادغام کرد.
بلا در زمانی که در سال 1944 درگذشت، حدودا چهل ساله بود. شاگال گفت: “همه لباس های سیاه و لباس های سفید او تمام مدت در سر تا سر بوم من شناور بودند، من چه برای نقاشی ها و چه برای حکاکی ها، بدون اجازه او، اثر را به پایان نمی رساندم”.
انقلاب روسیه
مارک و بلا شاگال می خواستند پس از عروسی خود در پاریس بمانند، اما یک سری از جنگ ها سفر را غیر ممکن ساخت. روسیه با انقلاب های وحشیانه ای سر و کار داشت، که در انقلاب اکتبر 1917، یک جنگ داخلی بین ارتش شورشی و دولت بلشویک بود. جنگ جهانی برای مردم فقر، شورش، کمبود سوخت، و جاده ها و راه آهن های غیر قابل نفوذ را به ارمغان آورد.
شاگال از رژیم جدید روسیه استقبال کرد؛ زیرا به یهودیان شهروندی کامل داد. بلشویک ها به شاگال به عنوان یک هنرمند احترام می گذاشتند و او را به عنوان کمیسر هنر در ویتبسک منصوب کردند.
او آکادمی هنر ویتبسک را تاسیس کرد، جشن های سالگرد انقلاب اکتبر را سازماندهی کرد و مجموعه های مرحله ای را برای تئاتر یهودیان دولت جدید طراحی کرد. نقاشی های او یک اتاق را در کاخ زمستانی در لنینگراد پر کرد.
این موفقیت ها کوتاه بود. انقلابیون به سبک نقاشی شگفت انگیز شاگال خوشبین نبودند و هنر انتزاعی و رئالیسم سوسیالیستی ترجیح می دادند. در سال 1920، شاگال استعفا داد و به سمت مسکو رفت.
قحطی در سراسر کشور گسترش یافت. شاگال به عنوان یک معلم در یک مستعمره یتیمان جنگ کار کرد، تابلو های تزئینی برای تئاتر “اتاق یهودیان کشور” را نقاشی کرد، و در نهایت، در سال 1923، با بلا و دختر 6 ساله اش آیدا، اروپا را ترک کرد.
اگر چه او نقاشی های زیادی را در روسیه به پایان رساند، اما شاگال احساس کرد که انقلاب حرفه او را موقف کرده است. “پرتره خود با پالت” (1917) یک هنرمند در ظاهر شبیه به او را در ” پرتره خود با هفت انگشت ” نشان می دهد. با این حال، او در پرتره خود در روسیه، یک پالت قرمز رنگ در دست دارد که به نظر می رسد انگشت او بریده شده است. و ویتبسک در داخل یک حیاط استوانه ای قرار دارد.
بیست سال بعد، شاگال اثرِ “انقلاب” (1937-1968) را شروع به تصویر کشیدن کرد. که نشان دهنده انقلاب در روسیه به عنوان یک رویداد خنده دار است. لنین بر روی میز دست و پا می زند در حالی که جمعیت در حاشیه هستند. در سمت چپ، جمعیت ها، اسلحه ها و پرچم های قرمز را می پوشانند. در سمت راست، نوازندگان در هاله نور زرد اجرا می کنند. زوجی در گوشه پایین تر شناور است. به نظر می رسد که چگال می گوید عشق و موسیقی حتی از طریق خشونت و جنگ ادامه خواهند یافت.
تمِ اثرِ “انقلاب” از شاگال، از ترکیب 3 تابلو به مظنون “مقاومت، قیامت، و آزادی” اجرا شده است.
سفر به دور دنیا
زمانی که شاگال در دهه 1920 به فرانسه بازگشت، جنبش سورئالیسم کاملا در حال چرخش بود. آوانگارد پاریس تصویرهای مشابه رویا را در نقاشی های چالگ تحسین کرد و او را به عنوان یکی از خود پذیرفت. شاگال موفق شد کمیسیون های مهمی را بدست آورد، او شروع به حکاکی در آثاری چون “نفوس مرده” از گگول (در سایت آمازون مشاهده شود) ، و افسانه های لا فونتین (در سایت آمازون مشاهده شود) و سایر آثار ادبی، کرد.
تصویربرداری کتاب مقدس به یک پروژه بیست و پنج ساله تبدیل شد. برای بررسی ریشه های یهودیانش، شااگال در سال 1931 به سرزمین مقدس رفت و اولین نقاشی هایش را برای کتاب مقدس آثار : پیدایش، خروج، آهنگ سلیمان (در سایت آمازون مشاهده شود) را آغاز کرد. تا سال 1952 او 105 تصویر را تولید کرد.
شاگال در حین خلق اثر “سقوط فرشته” تنها 25 سال داشت. ارقام فرشته قرمز و یهودی با پیمایش تورات در سال 1922 نقاشی شده بودند. در دو دهه بعد، مادر و کودک، شمع و صلیب عیسی را اضافه کرد. برای چاگال، شهید شدن مسیح و آزار و اذیت یهودیان خشونت علیه بشر بود. مادر با نوزاد ممکن است در مورد تولد مسیح و همچنین تولد خود شاگال اشاره کرده باشد.
همانطور که فاشیسم و نازیسم از طریق اروپا گسترش یافت، شاگال به عنوان یک یهودی سرگردان مشهور شناخته شد و به هلند، اسپانیا، لهستان، ایتالیا و بروکسل سفر می کرد. نقاشی های او، گواچ و قلم زنی او تحسین شد ، اما شاگال را هدف نیروهای نازی قرار داد. به موزه ها دستور داده شد نقاشی های او را حذف کنند. بعضی از آثار سوخته و بعضی از آن ها در نمایشگاه “هنر دگرگون”، که در سال 1937 در مونیخ برگزار شد، برجسته شدند.
تبعید در آمریکا
جنگ جهانی دوم در سال 1939 آغاز شد. چگال به یک شهروند فرانسوی تبدیل شد و می خواست اقامت کند. دخترش آیدا (در حال حاضر یک بزرگسال)، از والدینش خواست تا سریعا از کشور خارج شوند. Chagall و Bella در سال 1941 به ایالات متحده فرار کردند.
مارک شاگال هرگز بر زبان انگلیسی تسلط پیدا نکرد و او بیشتر وقت خود را با جامعه ییدیش زبان نیویورک گذراند. در سال 1942، او به مکزیک رفت تا نقاشی های مرحله ای را برای Aleko، یک باله ای که برای Trio of A Minor چایکوفسکی تنظیم شده بود، نقاشی کند. او همچنین لباس هایی را طراحی کرد که سبک های مکزیکی را با طرح های نساجی روسیه ترکیب می کردند.
تا سال 1943، شاگال از اردوگاه مرگ یهودیان در اروپا مطلع نبود. همپنین به او خبر رسید که سربازان خانه دوران کودکی او در ویتبسک را نابود کرده اند. در سال 1944، بلا دچار عفونت می شود.
شاگال برای مدت 9 ماه نقاشی نکرد. او کم کم بر روی تصاویر کتاب بلا، به نام “چراغ سوزان” (میتوانید در سایت آمازون مشاهده کنید) ، کار کرد. که بلا در آن به داستانهای عاشقانه در مورد زندگی در ویتبسک قبل از جنگ ، گفته بود. در سال 1945، او مجموعه ای از تصاویر کوچک گواش را تکمیل کرد که به هولوکاست پاسخ داد.
اثرِ ” Apocalypse in Lilac, Capriccio” از شاگال، عیسی به صلیب کشیده شده با توده هایی از مشعل در اطرافش را نشان می دهد. ساعت به صورت معکوس حرکت می کند و یک موجودِ شیطان مانند در تصویر دیده میشود.
اثر “پرنده سوزان”
بعد از مرگ بلا، آیدا از پدرش مراقبت کرد و یک زن انگلیسی- متولد پاریس را برای کمک به مدیریت خانواده استخدام کرد. سرپرست وی ویرجینیا هاگارد مک نیل، دختر تحصیلکرده دیپلمات بود. همانطور که شاگال با درد و رنج مبارزه می کرد، او با مشکلات در ازدواجش مواجه شد. آن ها عاشقانه هفت ساله ای را شروع کردند. در سال 1946، زن و شوهر پسری را، به نام دیوید مک نیل، به دنیا آوردند و در شهر آرام High Falls نیویورک مستقر شدند.
با استفاده از پارچه های درخشان و گلدوزی های پیچیده، او بیش از 80 لباس را طراحی کرد که موجودات پرنده را به تصویر کشید. صحنه های فالکلاریایی در پس زمینه که Chagall نقاشی شده بود، کشانده شد.
اثر “پرنده سوزان” یک پیشرفت برتر در زندگی حرفه ای شاگال بود. صحنه و لباس های او در بیست سال گذشته در فهرست قرار داشته است. امروزه نسخه های توسعه یافته هنوز هم استفاده می شود.
شاگال پس از اتمام این اثر، با دخترش، پسرش و ویرجینیا به اروپا برگشت. کار شاگال در نمایشگاههای پاریس، آمستردام، لندن و زوریخ جشن گرفته شد.
در حالی که Chagall از تحسین جهانی لذت می برد، ویرجینیا در نقش او به عنوان همسر و میزبان به شدت ناراضی بود. در سال 1952، بچه ها را ترک کرد تا کار خود را به عنوان یک عکاس آغاز کند. چند سال بعد، ویرجینیا هاگارد داستان عشق خود را در کتاب کوتاه، “زندگی من با شاگال” توصیف کرد. فرزند آنها، دیوید مک نیل، بزرگ شد تا تبدیل به یک ترانه سرا در پاریس شود.
پروژه هایی بزرگ
شبی که ویرجینیا هاگارد خانه را ترک کرد، دخترِ شاگال، آیدا بار دیگر نجات یافت. او یک زن روسی متولد شده به نام والنتینا یا “ووا” برادسکی را برای رسیدگی به امور خانوار استخدام کرد. در طول یک سال، شاگال65 ساله و ووا 40 ساله ازدواج کردند.
برای بیش از سی سال، ووا وظیفه دستیار، برنامه ریز نمایشگاه ها، مذاکره کننده کمیسیون ها و مدیریت امور مالی شاگال را به عهده داشت. در سال 1966 آنها خانه سنگی دنجی را در نزدیکی سنت پل دوانس فرانسه ساختند.
Jackie Wullschläger در نظریۀ خود تأکید کرد که چگال به زنان وابسته است و با هر بار عاشق شدن، سبک او تغییر می کند. او “پرتره ووا” (1966) یک شکل آرام و جامد را نشان می دهد. او مثل بلا شناور نیست، اما همچنان با تصویر کشیدن عشق، در آغوش او نشسته است. موجودی قرمز در پس زمینه ممکن است نماینده شاگال باشد، که اغلب خود را به عنوان یک خر و اسب نشان می دهد.
او با وجود ووا، از پس مشکلاتش بر آمد. شاگال به طور وسیعی سراسر دنیا سفر کرد و دستورالعمل هایش که شامل سرامیک، مجسمه سازی، کوپه، موزاییک، نقاشی های دیواری و شیشه های رنگی می باشد را گسترش داد. برخی منتقدان احساس کردند که این هنرمند تمرکزش را از دست داده است. نیویورک تایمز گفت که شاگال به یک صنعت منفرد تبدیل شده است و بازار را دوست داشتنی می کند.
با این حال، شاگال برخی از بزرگترین و مهم ترین پروژه های خود را در طول سال های بودنش با ووا، برنامه ریزی کرد. زمانی که او در دهه هفتاد سالگی اش بود، دستاوردهایی شامل پنجره های شیشه ای رنگی برای مرکز پزشکی دانشگاه هاداسه (1960)، نمایشگاه سقف برای اپرای پاریس (1963) و “پنجره صلح” برای مقر سازمان ملل متحد در نیویورک شهر (1964) کسب کرد.
شاگال در اواسط دهه هشتاد خود بود، زمانی که شیکاگو موزاییک عظیم چهار فصل خود را در اطراف پایه ساختمان چیس برج نصب کرد. پس از این که موزاییک در سال 1974 اختصاص داده شد، شاگال همچنان تغییراتی را در طراحی انجام داد تا در افق شهر تفاوتی ایجاد کند.
مرگ و میراث
مارک چگال برای 97 سال زندگی کرد. در 28 مارس 1985، او در آسانسور به استودیوی دوم طبقه خود در سنت پل دوانس فوت کرد. قبر او مجاور دریای مدیترانه است.
او با یک حرفه ای که بیشتر قرن بیست و یکم را شامل می شد، الهام بخش بسیاری از مدرسه های هنر مدرن بود. با این وجود، او یک هنرمند نمایشی باقی ماند که صحنه های قابل تشخیص را با تصاویر و نمادهای رویایی را از میراث یهودیان روسیه ترکیب می کرد.
شاگال در توصیه خود به نقاشان جوان گفت: “یک هنرمند نباید از خودش بترسد تا خود را تنها بیان کند. اگر کاملا و کاملا صادق باشد، آنچه که او می گوید و انجام خواهد داد توسط دیگران پذیرفته می شود.”
اطلاعات سریع در مورد مارک شاگال:
تولد: 7 ژوئیه 1887 در یک جامعه حسیدی در نزدیکی ویتبسک، در بلاروس حال حاضر.
مرگ: 1985، سنت پل دوانس، فرانسه
والدین: Feige-Ite و Khatskl Shagal
همچنین به نام: مویس شاگال شناخته می شود
تحصیلات: انجمن ایمپریال حفاظت از هنرهای زیبا، دانشکده Svenseva
ازدواج: بلا رزنفلد (از 1915 تا زمانی که در سال 1944 همسرش فوت کرد) و والنتینا یا “ووا” برادسکی (از 1951 تا زمانی که در سال 1985 شاگال فوت کرد).
فرزندان: آیدا شاگال (با بلا رزنفلد)، دیوید مک نیل (با ویرجینیا هاگارد مک نیل).
آثار اساسی: بلا با یقه سفید (1917)، ویولنیست سبز (1923-24)، مجموعه و لباسهای باله ایگور استروینسکی پرنده سوزان (1945)، مجموعه آرامش ( شیشه شیشه رنگی در سازمان ملل متحد نیویورک1964).
