چگونه کودک خود را تربیت کنیم؟ ( راهنمای کامل برای سنین مختلف) - پورتال رنگی

نظارت بر رفتار کودکان

یکی از سخت‌ترین جنبه‌های والدین، آموزش نظم است. ما می‌خواهیم ارتباط خوبی با فرزندانمان داشته باشیم. نظم و انضباط می‌تواند باعث شود ما احساس بدی داشته باشیم.

عکس‌العمل نشان دادن به رفتارهای بد کودکان جالب نیست. معمولا این کار کودکان ما را ناراحت می‌کند. آن‌ها از این که والدین، آن‌ها را تنبیه کنند، عصبانی می‌شوند. کار سختی است که ناظم فرزندانمان باشیم. سیستم پاداش با نمودار و جوایز برای خوش‌رفتار کردن کودکان بسیار مفید است و دیگر نیازی به اعمال نظم و انضباط نیست. سیستم پاداش عالی است، اما کافی نیست.

کودکان نیاز به نظم و انضباط متناسب با سن خود دارند. این یک واقعیت ساده زندگی و تربیت فرزند است. اگر نمی‌دانید چگونه به فرزند خود نظم و ترتیب را بیاموزید، امیدوارم راهنمایی‌های مفیدی درباره تربیت فرزند به شما ارائه دهم.

من سه فرزند دارم و هرکدام از آن‌ها به روش تربیتی متفاوتی نیاز دارند. هیچ فرزندی مانند دیگری نیست، و هیچ فرزندی به بک روش تربیتی مانند فرزند دیگر عکس‌العمل نشان نمی‌دهد.

انعطاف‌پذیری، عادل بودن، سازگاری داشتن و محبت، کلید مؤثر کردن تربیت بدون شکستن پیوندهای اعتماد بین والدین و فرزند هستند. ایجاد نظم و انضباط به صورت خشن و بدون هشدار قبلی، باعث از بین رفتن اعتماد میان فرزند و والدین می‌شود. برای آسیب نزدن به رابطه فرزند و والدین، با فرزندان باید به طور منصفانه برخورد شود.

این به این معنا نیست که تمام اشکال انضباط برای همه کودکان یکسان است. شما باید روش‌هایی را اعمال کنید که برای هر فرزند خاص، مفید واقع شود. تربیت چیزی نیست که برای همه یکسان باشد.

جدول محتوا

1. چرا نظم و انضباط مهم است؟
2. چگونه انضباط بر رشد تاثیر می گذارد؟
3. چگونه نظم و نضباط را به کودک آموزش دهیم؟
4. نظم و انضباط در سنین مختلف

نوزادان

کودکان نوپا (حدود 1 تا 2 ساله)

کودکان پیش دبستانی (حدود 2 تا 3 سال)

کودکان در سن پیش دبستانی و دبستان

5. والدین انعطاف پذیری باشیم.

چرا نظم و انضباط مهم است؟

فرزندان به نظم و انضباط نیاز دارند، زیرا در کودکی و بزرگسالی به آن‌ها کمک می‌کند. با وجود نظم و انضباط در خانه به عنوان یک عنصر مهم در تربیت اخلاقی، فرزندان می‌توانند احساس تشخیص درست و غلط را در خود رشد دهند.

نظم و انضباط به آنها کمک می‌کند تا بفهمند رفتار قابل قبول و غیرقابل قبول چیست. اگر نظم و انضباط با انصاف و عشق از سوی والدین اجرا شود، فرزندان احترام به پدر و مادر را می‌آموزند. اگر احترام به بزرگ‌ترها را در خانه نیاموزند، در آینده به مشکل برخواهند خورد.

آیا آن‌ها به رئیس خود گوش می‌دهند و به اقتدار او احترام می گذارند؟ بخش عمده‌ای از احترام آن‌ها به شخصیت‌های قدرتمند، به طور مستقیم با این که چگونه در خانه مورد نظارت قرار گرفتند، همبستگی دارد.

آیا در منزل نظم و اصلاح وجود داشت یا قوانین سست و ناشناخته بود؟ اگر نظم و انضباط در خانه با توجه به قوانین و عواقب مورد نظر به درستی اجرا ‌شود، درک درستی از احترام به شخصیت‌های مقتدر در آن‌ها ایجاد می‌شود.

دوباره تاکید می‌کنم که ایجاد نظم و انضباط خیلی خشن نیست (مانند جیغ و فریاد)، با سوء استفاده همراه نیست و زمانی که پدر و مادر پر از خشم و عصبانیت هستند، هرگز انجام نمی شود.

چگونه انضباط بر رشد تاثیر می گذارد؟

چهار روش مهم در تربیت وجود دارد، همانطور که در این مقاله روانشناسی امروز آمده است:

• مستبد
• مسامحه کار
• دلسوز
• مقتدر

به عنوان پدر و مادر، ما باید تلاش کنیم که پدر و مادر مقتدری باشیم تا بتوانیم فرزندانمان را به گونه‌‌ای تربیت کنیم که به آنها کمک کند در بزرگسالی به بهترین نوع خودشان تبدیل شوند.

با استفاده از رویکردهای والدین مقتدر، یک کودک احترام به بزرگ‌ترها و نظم و انضباط را می‌آموزد. مقاله روانشناسی امروز در مورد روش‌های والدین مقتدر، توضیح می‌دهد:

به طور معمول والدین مقتدر با افزایش سن فرزندان، استقلال بیشتری به آنها می دهند و این باعث می شود که آن ها پتانسیل بیشتری در رهبری داشته باشند. مهارت های اجتماعی، خودکنترلی و اعتماد به نفس در این کودکان بیشتر رشد می یابد و این‌ها ویژگی هایی است که کارمندان، رهبران و والدین باکیفتی را تربیت می کند.

هنگامی که روش‌های والدین مقتدر مورد استفاده قرار می‌گیرند، کودکان احترام بیشتری نسبت به شخصیت‌های مقتدر قائل می‌شوند و این رفتار تا بزرگسالی با آن‌ها خواهد بود. آنچه اکنون به فرزندانمان با روش‌های نظم و انضباط آموزش می‌دهیم، نه تنها در پرورش درک درست و غلط مؤثر است بلکه آن‌ها را طوری بار می‌آورد که برای بزرگ‌ترها احترام قائل باشند.

روش‌های دیگر تربیت (مستبد، مسامحه کار و دلسوز) ناقص هستند و با عواقبی همراه هستند که فرزندان را در بزرگسالی تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف این است که فرزندان خود را طوری تربیت کنیم که برای ترک خانه و پذیرش در جهان به طور کامل آماده باشند.

نظم و انضباط و رویکرد پرورش که از آن ریشه می‌گیرد، بر رشد فرزندان اثر می‌گذارد. تربیت مقتدر، ایجاد قوانین و مرزهایی است که متناسب با کودک و سن اوست. همچنین نظم و انضباطی است که کمک می‌کند فرزند رفتار درست و غلط  و نتایج آن‌ها را حتی در خانه درک کند.

چگونه نظم و نضباط را به کودک آموزش دهیم؟

این که ما از شیوه های انضباطی مناسب و موثر استفاده می‌کنیم یا خیر، تعیین می‌کند که آیا فرزندان ما درکی قوی از اخلاق (که شما به آنها آموخته‌اید) و احترام به بزرگ‌ترها را بدست آورده‌اند یا خیر.

در اینجا برخی از دستورالعمل‌های عمومی در رابطه با نظم و انضباط برای والدین مقتدر وجود دارد:

• قوانین و استدلال پشت آنها به وضوح توضیح داده شوند.
• والدین سعی کنند هنگامی که کودک ترسیده یا ناراحت است، او را کمک کنند.
• احترام به نظر فرزند، حتی اگر با نظرات والدین متفاوت باشد.
• کودک به صحبت کردن در مورد احساساتش تشویق شود.
• قبل از اینکه کودک مرتکب گناهی شود، عواقب قانون‌شکنی به روشنی گوشزد شده است.
• ارتباطات و مکالمات با کودک بعد از اینکه قوانین شکسته می‌شوند، برای کمک به فرایند بهبود اتفاق ناگوار انجام می‌شود. این مکالمه با همدردی از سوی والدین انجام می شود.
• هنگامی که فرزندان قانون‌شکنی کنند، باید بانظم و انضباط روبه‌رو شوند. این کار باید به طور مصمم انجام شود (مثلا اگر اتاق خواب خود را مرتب نکنند باید به عنوان جریمه گوشی همراه هوشمندشان را تحویل والدین دهند و همیشه این جریمه در زمانی که اتاق خوابشان را مرتب نمی‌کنند باید اجرا شود).
• والدین با فرزندانشان درمورد عواقب رفتار خوب و بد آن‌ها صحبت می‌کنند، بنابراین درک درستی از عواقب و نظم در خانه وجود دارد.
• والدین باید بر اساس قوانین رفتار کنند و نسبت به قانون‌شکنی سهل‌انگار نباشند. قوانین شکسته به این معنی است که عواقب وجود دارد. نه فقط گاهی اوقات، بلکه همیشه.
• عواقب قانون‌شکنی‌ها نباید شامل مجازات های سخت، تحقیر کردن، فریاد کشیدن، داد زدن، ناسزا گفتن و یا محروم کردن از محبت باشد.
• عواقب قانون‌شکنی باید با جملات آرامش‌بخش و تشویقی و همراه با محبت باشد که به فرزند اطمینان دهد با اینکه تنبیه شده‌اند اما باز هم مورد محبت و توجه هستند. به عنوان مثال، پس از یک دوره زمانی، والدین فرزند خود را به آغوش می‌کشند و به او می‌گویند که او را بدون قید و شرط دوست دارند.
• والدین کودکان را تشویق می کنند که در محدودیت‌ها مستقل باشند.
• زمانی که قوانین اجرا می‌شوند، دلایل قوانین نیز به روشنی اعلام می‌شود، بنابراین فرزند کاملا متوجه دلیل عواقب کار بد خود می‌شوند. به عنوان مثال، هنگامی که یک کودک به دنبال توپ خود به خیابان می رود، برای مدتی باید در خانه بماند و به او توضیح داده می‌شود که مجاز به رفتن به خیابان نیست، زیرا اتومبیل‌هایی که در خیابان رانندگی می‌کنند، برای آن‌ها بسیار خطرناک است (این برای ایمنی خودشان است).

دانستن قوانین و مرزهای خانه همراه با عواقب بعدی آن‌ها اولین عناصر داشتن یک سیستم خوب انضباطی است.

فاکتور مهم بعدی که باید مورد توجه باشد، جریمه است. آیا جریمه‌ها در برابر رفتار فرزندان منصفانه است؟ آیا جریمه متناسب با سن کودک است؟ در ادامه راهنمایی هایی برای روش‌های انضباطی متناسب با سن را ارائه می‌دهیم.

نظم و انضباط در سنین مختلف

روش‌های تربیتی باید با سن کودک تغییر کند. آنچه که برای کودک 2 ساله شما کاربرد داشت در 7 سالگی مؤثر نخواهد بود. شما باید تشخیص دهید که چه زمانی روش‌های تربیتی شما دیگر مؤثر نیستند و نیاز به اصلاح دارند.

فهمیدن این که سن نقش مهمی در تعیین مؤثرترین نوع تربیت ایفا می‌کند، بسیار اهمیت دارد. در ادامه به برخی گروه‌های سنی و روش‌های تربیتی مؤثر برای هر گروه اشاره می‌کنیم:

نوزادان

نوزادان عموماً نیاز به نظم و انضباط ندارند. آن‌ها فقط در مورد جهان یاد می‌گیرند و درک خوبی نسبت به رفتار خوب و بد ندارند. با این حال، این بدان معنا نیست که کارهایی که نوزادان انجام می‌دهند هیچگونه عواقبی ندارد. به عنوان مثال، ما نمی‌خواهیم کودک 9 ماهه ما به سمت پریز برق برود و انگشتش را در آن فرو کند.

چاره این است که یک محیط امن ایجاد کنیم تا کودک بتواند جهان خود را به گونه‌ای ایمن کشف کند. اگر آن‌ها به چیزهایی که نباید دست بزنند، نزدیک شوند ما می‌توانیم آن‌ها را به جای دیگر هدایت کنیم.

حواس نوزادان را پرت کنید.

به آن‌ها چیزهایی بدهید که برای بازی کردن ایمن هستند. آموزش تفاوت بین “دست بزن” و “دست نزن” ضروری است. اگر با پیام “دست نزن” در زمان‌های مختلف همچنان به کار خود ادامه می‌دهند، مانند کشیدن موی گربه، بنابراین شیء را از دید و دسترس آن‌ها خارج کنید. کودک 9 ماهه احتمالا مفهوم زمان را درک نمی‌کند.

سایت Parenting دارای نکات مفیدی درباره رفتار کودک در خارج از قلمرو مجازات است. آنها در مورد مقررات و نوزادان موارد زیر را بیان می کنند:

نظم و انضباط با اعتماد شروع می شود. کودکی که اطمینان دارد هنگام نیاز به غذا و یا آسایش، پدر و مادرش او را تامین می کنند، هنگامی که به او بگویند “دست نزن” هم به والدینش اعتماد دارد.

نکته کلیدی درباره نوزادان این است که آن‌ها به عشق، آسایش و راهنمایی نیاز دارند نه مجازات. آن‌ها فقط در حال رشد احساس خود و کشف جهان اطرافشان هستند. به زودی آن‌ها تبدیل به کودک نوپا خواهند شد و دیدن عواقب کارهایشان جزئی از زندگی آن‌ها می‌شود. تا آن زمان، این وظیفه والدین است که کودک را از موقعیت و شرایط نامساعد دور نگه دارد.

والدین می توانند در صورت نیاز، حواس نوزاد خود را از انجام کاری منحرف کنند یا او را به مسیر دیگری هدایت کنند.

به عنوان مثال، هنگامی که می‌خواستم دندان‌های تازه جوانه زده فرزندم را مسواک بزنم، او دوست نداشت که مسواک را در دهانش بگذارم و هنگامی که مسواک را می‌دید شروع می‌کرد به لگد زدن و جیغ زدن و گریه کردن.

من شعر مضحکی را ساختم تا فرآیند مسواک زدن را جذاب‌تر کنم و حواس او را هنگام مسواک زدن پرت نمایم. هر دفعه شکلک درمی‌آوردم و شعر را با هیجان می‌خواندم، بنابراین حواسش با شعر و رقصیدن من پرت می‌شد و من راحت‌تر می‌توانستم دندان‌هایش را مسواک بزنم. بعد از دو هفته، وقتی مسواک را می‌دید بسیار خوشحال می‌شد زیرا  مسواک زدن برایش تبدیل به سرگرمی شده بود.

برای پرت کردن حواس فرزندتان و یا شرکت دادن او در فعالیت‌ها، راه‌های خلاقانه پیدا کنید تا از گریه‌های او خلاص شوید. آن‌ها نیازی به تنبیه برای برداشتن کنترل تلویزیون ندارند. در عوض، والدین باید اسباب‌بازی را جایگزین کنترل تلویزیون کنند و اسباب‌بازی را جذاب‌تر از کنترل تلویزیون به کودک نشان دهند.

کودکان نوپا (حدود 1 تا 2 ساله)

تغییر مسیر رفتار برای کودکان نوپا نیز مفید است. هنگامی که یک کودک نوپا دارید، بارها و بارها “نه-نه” می‌گویید. شما باید تصمیم بگیرید که کدام رفتارها ممنوع هستند و نیاز به تنبیه دارند.

اصطلاحات ساده کلامی در این مرحله مفید هستند. وقتی اصلاحات کلامی شکست می‌خورند، باید اقدام به عمل کنید. گاهی اوقات کودکان نوپا فقط آب را آزمایش می‌کنند تا ببینند چه چیزی از آن می‌توانند بدست آورند.

محدودیت های خود را بشناسید، تا تشخیص دهید چه زمانی رفتار بازدارنده و اصلاح کلامی شما کافی است. به این ترتیب شما می‌توانید بر روی روش های دیگر مانند سکوت زمان‌دار، پس گرفتن اسباب بازی و یا از بین بردن امتیازات (چیزهای ساده برای کودکان نوپا مانند نخریدن بستنی) کار کنید.

کج‌ خلقی‌ها و قهر کودکان نوپا عادی است. اگر فرزندی دارید که کج خلقی‌هایی مانند جیغ زدن و ضربه زدن، انجام نمی‌دهد، پس شما خوش‌شانس هستید و فرزند شما یک فرشته است. برای بقیه ما، هنگامی که بدخلقی‌های فرزندمان شروع می‌شود، به یک دوز عظیم صبر، نفس عمیق و آرامش ذهن و احساسات نیاز است.

از محرک هایی که موجب بدخلقی کودک می شود، اجتناب کنید.

سعی کنید از عواملی که موجب بدخلقی کودک (مانند نخوابیدن در طول روز و یا نخوردن میان‌وعده که منتج به یک کودک گرسنه می‌شود) می‌شود، اجتناب کنید. وقتی در مکان‌های عمومی هستید، از آنجا خارج شوید.

بارها فروشگاه را با کودکی در آغوش که دچار بد قلقی شده بود، ترک کردم. کودک را به ماشین بردم و منتظر ماندیم که حالش بهتر شود. من هیچگاه فریاد نمی‌کشم و کودک را تنبیه نمی‌کنم.

زمان‌های سکوت

بهترین عکس‌العمل برای بدخلقی کودکان نوپا، سکوت کردن است. این با جریمه زمانی سکوت فرق دارد. جریمه زمانی سکوت معمولا به اندازه سن کودک است (اگر کودک سه ساله است، 3 دقیقه جریمه زمانی سکوت خواهد داشت). اما بدخلقی به زمان سکوت بیشتری برای آرام کردن و بهبود حال کودک نیاز دارد.

من همیشه کودکان خود را روی تختخوابشان قرار می‌دادم و به آن‌ها می‌گفتم وقتی به سراغتان می‌آیم که آرام شده باشید و مدتی ساکت باشید. برخی اوقات آن‌ها به خواب می‌رفتند، زیرا بدخلقی آن‌ها به دلیل خستگی مفرط بود. برخی اوقات نیز بعد از اینکه تنش و هیجانشان رفع می‌شد، از اتاق بیرون می‌آمدند و با لحن کودکانه می‌گفتند “من آرامم”.

معمولا پس از اینکه سکوت برقرار شد و متوجه می‌شدم آرام شده‌اند و بدخلقی‌شان تسکین یافته است، به اتاقشان می‌رفتم. با هم صحبت می‌کردیم و از آن‌ها می‌خواستم حالا که آرام شدند و رفتار خوبی دارند می‌توانند به نزد خانواده بیایند.

رمز موفقیت رفتار با کودکان نوپا، حفظ آرامش است. توانمندسازی والدین راهنمایی‌های مفیدی در مورد برخورد با بدخلقی‌های کودک نوپا را بیان می‌کند که در ادامه می‌خوانید:

با فرزندتان روشن و راسخ باشید. آنها می‌خواهند ببینند که شما مسئول هستید و کنترل دارید. تمرکز خود را حفظ کنید و بسیار محکم باشید. شما می‌توانید بگویید، “ما در اینجا نمیمانیم. میتوانیم هر زمان که حالت بهتر شد برگردیم. الان اینجا را ترک میکنیم.”

جریمه زمانی می‌تواند در این فاز شروع شود. طراحی یک صندلی مخصوص برای قابل فهم کردن جریمه زمانی می‌تواند در این روش جریمه مفید باشد. می‌توانید از یک تایمر برای سنجش زمان استفاده کنید.

یک دستورالعمل کلی برای طول زمان جریمه این است که مقدار دقیقه برای جریمه زمانی برابر با تعداد سالهای سن کودک باشد (مثلا 2 دقیقه برای یک کودک دو ساله، 3 دقیقه برای یک کودک 3 ساله). اگر کودک از روی صندلی طراحی شده برای این جریمه بلند می‌شود، پدر و مادر باید او را به صندلی برگردانند تا زمان تنبیه تمام شود.

من در خانه قانونی ایجاد کردم که اگر زودتر از اتمام زمان جریمه از صندلی بلند شوند، باید به صندلی برگردند و زمان جریمه دوباره از اول حساب شود. بنابراین آن‌ها از سنین کودکی یاد گرفتند که تا زمان جریمه تمام نشده از صندلی بلند نشوند.

این می‌تواند یک نبرد اراده باشد که بارها و بارها مجبورید کودک نوپا را به صندلی برگردانید. اما انجام این کار به آنها یاد می‌دهد که شما تسلیم نخواهید شد و آن‌ها باید تمام وقت جریمه را بگذرانند.

در نهایت آن‌ها درک می‌کنند و متوجه می‌شوند که اگر از صندلی خارج نشوند، جریمه زودتر به پایان خواهد رسید. ممکن است این درک با بیش از ده‌ها بار خارج شدن از صندلی برای آن‌ها به وجود آید ولی بالاخره این اتفاق خواهد افتاد.

اگر این کار منجر به بدخلقی و لجبازی کودک شد، از راهکار رفع بدخلقی استفاده کنید و کودک را به یک منطقه امن مانند اتاق خواب یا تختخوابش ببرید تا به آرامش برسد.

بعضی از بچه‌ها فقط زمانی می‌توانند جریمه زمانی را تحمل کنند که با پدر و مادرشان روی صندلی بنشینند. این کار به آن‌ها اطمینان می‌دهد که علی رغم اینکه تنبیه شده‌اند ولی مورد محبت والدین هستند. این روش هم نتیجه خوبی دارد زیرا کودک به عنوان تنبیه از اسباب‌بازی‌ها و زمان بازی‌اش جدا شده و جریمه زمانی را می‌گذراند.

جمع‌آوری اسباب‌بازی‌ها

سیاست جمع‌آوری اسباب‌بازی برای زمانی است که اسباب‌بازی‌ها وقتی برای آسیب زدن به دیگران یا وقتی که کودکان به وسیله آن‌ها با هم دعوا کنند، از بچه ها گرفته می‌شوند.

جریمه زمانی اسباب‌بازی چیزی است که در خانه از آن استفاده می‌کنیم. اسباب‌بازی را بالای کابینتی که کودکان دسترسی به آن ندارند قرار می‌دهیم. مطمئن شوید که اسباب‌بازی‌ها را در زمان جریمه در جایی قرار دهید که نتوانند با تلاش یا بالا رفتن و آسیب رساندن به خود به آن دست یابند.

به دلیل این مسئله ایمنی، کابینت‌های ما به دیوار متصل شده‌اند. بچه‌های من از در و دیوار بالا می‌رفتند و شما تا زمانی که کودک خود را در حال بالا رفتن از در و دیوار نبینید، متوجه نمی‌شوید که ممکن است چنین کاری بکند و ممکن است آن زمان برای جلوگیری از حوادث هولناک خیلی دیر باشد.

اطمینان حاصل کنید که تفاوت بین رفتارهای معمول یک کودک نوپا و نافرمانی مستقیم را متوجه می‌شوید. من کودکی داشتم که با مدادشمعی روی دیوارها نقاشی کشید. دخترم که دو سال از برادران دوقلواش بزرگتر بود گفت تمام صفحات دفتر نقاشی استفاده شده است و هیچ کاغذی برای رنگ‌آمیزی و نقاشی نداشتند بنابراین مجبور شدند روی دیوارها نقاشی بکشند. من هم گفتم بروید به آشپزخانه و رنگ‌آمیزی کنید. من هرگز به آن‌ها نگفتم که روی دیوارها نقاشی نکشند.

به جای اینکه او را سرزنش کنم و او را جریمه کنم، او را مجبور کردم که کمکم کند تا دیوارها را تمیز کنم و در مورد اینکه مداد شمعی فقط برای استفاده روی کاغذ است صحبت کردیم. من به او گفتم که اگر دفعه بعد روی دیوارها با مداد شمعی خط بکشد، عواقب بدتری خواهد داشت.

کودکان نوپا کارهای عجیب و غریبی انجام می‌دهند، بنابراین برای واکنش آماده باشید، زیرا گاهی لجبازی کودک فقط برای آزمایش است و نمی‌خواهد نافرمانی یا بی ادبی کند.

کودکان پیش دبستانی (حدود 2 تا 3 سال)

جریمه زمانی برای کودکان پیش دبستانی نیز مفید است. سن پیش دبستانی زمانی است که شما می‌توانید ببینید که برخی از روش‌های انضباطی برای یک کودک اثربخش است، اما ممکن است برای کودک دیگری مؤثر نباشد.

من یک کودک دارم که به من می‌خندد و می‌گوید: “جریمه زمانی برای من اهمیت ندارد، من را ناراحت نمی‌کند” و من می‌دانم که او از این حرف منظوری داشت. به همین دلیل برای او از جریمه زمانی استفاده نمی‌کردم. در عوض ما اسباب بازی‌های مورد علاقه‌اش را برای جریمه برمی‌داشتیم.

اگر کودک شما به کامیون آتش نشانی خود عادت کرده است و آن را همه جا با خود می‌برد، پس می‌دانید که در صورت نیاز، این اسباب بازی را برای اقدامات انضباطی باید از او بگیرید. برای بچه‌های ما این بستگی به جدیت کار بدشان دارد. بخاطر آسیب زدن به خواهرش، این اسباب بازی را برای یک روز تمام از دست خواهد داد.

شما نمی‌خواهید فرزندتان هرگز احساس شکست بکند، پس تهدید نکنید که اسباب بازی را بیرون می‌اندازید، زیرا این کار خیلی خشن است. در عوض یک جریمه زمانی برای این اسباب بازی با  یک زمان تعیین شده مناسب است.

توضیحات کامل و بحث در مورد رفتارها

در این مرحله مهم است که در مورد رفتارها و عواقب آن‌ها بیشتر توضیح داده شود. شما می‌خواهید فرزندانتان درک کنند که چرا اسباب بازی‌های مورد علاقه شان را می‌گیرید یا آن‌ها را جریمه زمانی می‌کنید. شما همچنین می‌خواهید آنها درست و غلط را در قلب و ذهن تشخیص دهند.

هنگامی که آنها درک کنند که ناسزا گفتن یا کتک زدن خواهر و برادرشان، احساس درد و آسیب فیزیکی به وجود می‌آورد، می‌توانند با خواهر و برادر خود همدردی کنند. آنها در برابر کارهای بد خود احساس بدی خواهند داشت.

ممکن است بلافاصله نه، اما با رشد آن‌ها و هماهنگی شما در جریمه کردن و ایجاد آرامش، با گفتگوهای دلسوزانه در مورد کارهای آن‌ها و عواقب ناشی از آن، متوجه خواهید شد که احساس ندامت و همدلی در آن‌ها پرورش یافته است.

هدف این نیست که به سادگی رفتار آن‌ها را تغییر دهید. این است که قلب و انگیزه های آن‌ها را تغییر دهید. شما می‌خواهید فرزندانتان به کنار آمدن با دیگران و وفادار ماندن به قوانین تمایل پیدا کنند. آنها زمانی که دلایل این قواعد و پیامدهای واضح را درک کنند، می‌توانند تابع قوانین باشند، احساسات آنها نیز در این روند درگیر است.

نظم و انضباط، همانطور که رفتارهای آن‌ها را هدایت می‌کند، قلبشان را نیز هدایت می کند.

کودکان مدرسه ای

هنگامی که کودکان به سن مدرسه می‌رسند، به طور کلی دوره‌ای است که جریمه زمانی متوقف می‌شود. با این حال، زمانی وجود دارد که جریمه سکوت در اتاق مورد نیاز است. برای تنظیم رفتار و نوسانات خلق، جریمه تنها ماندن در اتاق برای آرام شدن دور از جمع و (بدون گجت‌های الکترونیکی) مفید است.

کم کردن زمان استفاده از گجت های الکترونیکی

این سنی است که  گجت‌های الکترونیکی در حال مهمتر شدن هستند. چه تبلت شخصی، چه تلفن هوشمند یا تلویزیون باشد، کودکان مدرسه ای به طور فزاینده‌ای به این موارد علاقه‌مند می‌شوند. این یک راه آسان برای ایجاد نظم و انضباط مؤثر است. به عنوان تنبیه به دلیل شکستن قوانین، آن‌ها حق کمتری برای استفاده از وسائل الکترونیکی خود خواهند داشت.

هیچ متخصص کودک نمی‌گوید که محرومیت کودک از گجت‌های الکترونیکی برای آنها مضر خواهد بود. اتفاقا برعکس، استفاده زیاد از این وسائل مضر است. بنابراین جریمه شدن برای استفاده کمتر از این وسائل از دو جهت برایشان مفید خواهد بود.

مطمئن شوید که زمان محرومیت با شدت رفتار بد آن‌ها متناسب است. اگر آنها رختخواب خود را مرتب نکردند، ممکن است محدودیت یک ساعته خوب باشد. برای کتک زدن عمدی خواهر و برادر یا کودکان دیگر، بسته به شدت ضربه، دستگاه میتواند برای یک روز کامل یا بیشتر، از او گرفته شود.

باز هم این بسیار مهم است که کودک دلیل قوانین را بداند، زیرا متوجه می‌شود که در زمان قانون‌شکنی چرا تنبیه لازم است.

حذف یا محدودیت امتیازات

این برای کودکان مدرسه‌ای نیز موثر است. فرزند و خواسته‌هایش را درک کنید تا این روش مؤر واقع شود. به عنوان مثال، شما ممکن است یک کودک داشته باشید که دوست دارد بعد از مدرسه با دوستانش دوچرخه سواری کند. آنها ممکن است در مدرسه مشکلاتی ایجاد کردند که شما آن‌ها را مستحق تنبیه کردن بدانید و برای چند روز اجازه دوچرخه سواری بعد از مدرسه با او ندهید.

اطمینان حاصل کنید که فرزند شما متوجه شود که چرا تنبیه می‌شود و سعی کنید بازده زمان را بالا ببرید- مثلا نوشتن نامه عذرخواهی برای معلم یا کودکی که در مدرسه مورد اذیت قرار داده است.

سن مدرسه زمانی است که دوستان به طور فزاینده‌ای برای بچه ها اهمیت می‌یابند. اجتماعی شدن بخش مهمی از رشد است. با این حال، هنگامی که سوء رفتار به اندازه کافی شدید باشد، به عنوان تنبیه، زمان صرف شده با دوستان می‌تواند محدود شود.

هنگامی که کودکان در ابتدای سن مدرسه هستند، می‌توان به سادگی آن‌ها را از شرکت در جشن تولد دوستانشان منع کرد. مجددا مطمئن شوید مجازات شما بیش از حد سخت نیست. اگر فرزندان معتقد باشند که شما در مجازات‌های خود بیش از حد سختگیر هستید، اعتراض و سرکشی خواهند کرد.

با فرزندان خود درباره مجازات‌هایی که به نظر آن‌ها منصفانه یا غیرمنصفانه است صحبت کنید. داشتن این مکالمات آزاد می‌تواند به شما در ایجاد شیوه‌های تربیتی منصفانه که برای فرزند شما نیز موثر است، کمک کند.

والدین انعطاف‌پذیر باشید.

تعيين نوع مجازات مؤثر برای فرزند شما یک راهکار از پیش تعیین شده نیست. چیزی که این هفته مؤثر است، ممکن است در هفته آتی نتایج اثربخشی نداشته باشد. برای داشتن مکالمه با فرزند رو به رشد خود آماده باشید تا بتوانید در این فرآیند نظم و انضباط و پیروی از قانون، یکدیگر را درک کنید.

هرچه بتوانید فرایند را برای کودک واضح تر کنید، بیشتر احتمال دارد که کارها را به صورت منصفانه انجام دهید. وارد کردن آن‌ها در گفتگوهایی درباره اینکه چه تنبیهی را منصفانه می‌دانند هم برای وضع قوانین رفتاری مؤثر است.

به آن‌ها عشق و اطمینان این را بدهید که قوانین بر مبنای محبت هستند زیرا فراتر از همه این کارها نشان دادن عشق از میان خوب و بد به آن‌هاست. بنابراین آن‌ها احساس می‌کنند که بی قید شرط دوست داشته می‌شوند.

نظم و انضباط بخشی از عشق به کودک است. اگر فرزندتان را دوست داشته باشید، می‌خواهید آن‌ها به بزرگسالان سالم از لحاظ عاطفی تبدیل شوند و نظم و انضباط بخشی از این فرایند است.
lifehack