نگاهی به نشانه های عفونت HIV - پورتال رنگی
نگاهی به نشانه های عفونت اچ ای وی
نشانه ها و علایم بیماری ایدز از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. در بیشتر موارد، سال ها و شاید دهه ها علایم خاصی نشان نمی دهد. اغلب هنگامی که بیماری پیشرفت می کند، (بتدریج عملکرد ایمنی بدن را از طریق سرعت بخشیدن به نابودی گلبول سفید، مختل می کند) که در آن صورت علایم ایدز بطور کامل ظاهر می شود. متاسفانه این مرحله ای است که بیماری پیشرفت کرده و اغلب درمان آن بسیار سخت است.
دانستن علایم ایدز از لحاظ تست دادن به موقع و مراقبت و درمان آن بسیار حایز اهمیت است. این دلایل به تنهایی نباید دلیلی برای تست دادن باشد؛ بلکه اگر شما گمان می برید که در معرض ایدز قرار گرفته اید، اکنون یا هر زمان در گذشته، برای بروز علایم صبر نکنید و همین الان تست دهید. این تنها راهی است که مطمئن می شوید که ایدز دارید یا خیر. با انجام این کار، نه تنها خودتان بلکه افراد دوربرتان از سلامتی طولانی مدت مطمئن می شوند.
علایم حاد و مزمن :
مراحل ایدز معمولا با علایم حاد یا مزمن تعریف می شوند؛ و فهمیدن آن بسیار مهم است چون علایمی که یک شخص تجربه می کند فقط این نیست که قطعا گفته می شود که او آلوده شده بلکه (حتی زمان آلوده شدن و پیشرفت آن را نیز نشان می دهد).
علایم حاد عفونت ایدز به دوره ای اشاره دارد که بدن اولین واکنش ها را نسبت به حضور ویروس در مقابل ایمنی بدن نشان می دهد.در طول این مدت در حدود 40% افراد علایمی شبیه آنفولانزا را تجربه می کنند؛ و این پاسخی از طرف بدن است که از طریق جنگ با آن، عفونت را کنترل می کند. در حالی که برخی علایم کلی است و اختصاصی نیست، برخی علایم اشاره به عفونت حاد دارد. مخصوصا اگر اخیرا در معرض خطر بوده اند.
در مقابل، عفونت مزمن ایدز، به دوره ای بعد از علایم حاد اشاره دارد که آن علایم رفع شده. برای برخی رفع علایم (یا نبود علایم) ممکن است گواهی بر نبود این عفونت باشد؛ اما حقیقت این است که بیشتر علایم مزمن ایدز ممکن است تا سال ها نامریی باقی بمانند و در یک زمان بعنوان ویروس به آرامی سیستم ایمنی و دفاع را نابود کند. اغلب، هنگامی که سیستم ایمنی مورد تجاوز قرار گرفته، اولین علایم بیماری ظاهر می شود که همراه با علایم زیادی می باشد و بیشتر نشان دهنده عفونت دراز مدت است نسبت به نمونه عفونت حاد آن.
6 علامت مشخصه ایدز:
علامت هایی که بطور معمول چه در مرحله مزمن و چه در مرحله حاد یا در هر دو دیده شده عبارتند از:
دانه ها و جوش های بدون دلیل:
اولین علامت عفونت حاد اغلب جوش و دانه است؛ اگر چه که فقط در دو مورد از هر پنج فرد تازه عفونت گرفته، ظاهر می شود. اغلب ظاهر خاصی دارد که معمولا متخصصان بالینی از آن بعنوان “جوش ایدز” یاد می کنند. در توصیف آن :جوش ایدز،برجستگی در یک ناحیه از پوست به رنگ صورتی یا قرمزاست وسطح پوست پوشیده شده از کورکی شبیه برآمدگی های که اغلب از دو تا به یکی ادغام می شوند.
در حالی که بیماری های دیگری می توانند مسبب این نوع جوش و دانه باشند، در طول عفونت حاد ایدز، جوش ها معمولا قسمت بالا تنه را تحت تاثیر قرار می دهند. اغلب با زخم بر روی غشا مخاطی دهان یا دستگاه تناسلی همراه است. علایم شبه آنفولانزا همچنین معمول است. بروز آن معمولا بین یک تا دو هفته تمام می شود. درمان ایدز باید زمانی شروع شود که وجود عفونت محرز شده باشد.
ورم غدد لنفاوی: (لیمفدنوپتی)
اغلب در مرحله حاد ایدز ایجاد می شود. اکثرا بر روی گردن، زیر یا پشت گوش، کشاله ران، زیر بغل، آشکار می شود. این عارضه دردناک نیست اما در بیشتر موارد بدنما و کریه است. گهگاه افراد با بروز این، گیج می شوند، و معتقدند که آن علامتی از آلوده شدن است. در هر صورت، آن علامت اشاره به واکنش سیستم ایمنی قوی بدن به عامل عفونت زا شبیه ایدز است.
لیمفدنوپتی در طول مرحله حاد مداوما تعمیم می یابد، و به این معنا است که در دو یا چند قسمت از بدن اتفاق می افتد. هنگامی که ورم ها بیشتر از 2 سانتی متر(حدودا یک اینچ) باشد و بیشتر از 3 ماه طول بکشد، عموما به ماندگاری عمومی لیمفدنوپتی اشاره دارد یا پی جی ال. پی جی ال می تواند تا مرحله مزمن عفونت پیش برود و ممکن است ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد تا رفع شود. درمان به وسیله دارو از طریق کاهش برخی از التهابات ناچیز که با عفونت مزمن جمع شده عموما به رفع این شرایط کمک می کند.
برفک دهان :
همه ما در صبح هنگام بیدار شدن دهانمان حالت چسبناکی و بد مزه را تجربه کرده ایم. اما اگر مزه بد دهان و لایه سفید آن با مسواک ساده از بین نرود چه می شود؟ در نتیجه ممکن است مهم ترین علامت عفونت ویروس را داشته باشید (برفک)؛ که همچنین به کاندیدیاز(یک نوع عفونت که درجاهای مرطوب رشد می کند) معروف است. برفک عفونت قارچی است که با ضعف ایمنی بدن همراه است و اغلب می تواند اولین علامت بیماری باشد. در حالی که معمولا کاندیدیاز در دهان است، گاها در گلو و واژن نیز دیده می شود. گاهی کاندیدیاز می تواند در نتیجه بیماری هایی غیر از ایدز باشد(بر اساس شرایط)، اما در افرادی که ایدز پیشرفته دارند و سیستم ایمنی بدنشان بطور تصاعدی تحلیل می رود، رایج است. اکثرا کاندیدیاز بیشتر در افرادی با تعداد گلبول سفید بسیار پایین (زیر 200 سلول بر میکرو لیتر) دیده می شود.در حقیقت، شیوع کاندیدیاز در افرادی که ایدز پیشرفته دارند بسیار بالاست، که اگر در ناحیه نایچه، نای، مری و ریه دیده شود، بطور معمول بعنوان مشخصه شرایط ایدز طبقه بندی می شود. در حالی که داروهای ضد قارچ در درمان برفک رایج هستند، شروع درمان ایدز، می تواند به ترمیم عملکرد سیستم ایمنی کمک کند و همینطور ریسک شروع دوباره آن را کم کند.
بیماری های منتقله از راه جنسی:
داشتن اس تی دی (بیماری های منتقله از راه جنسی) لزوما به معنای داشتن ایدز نیست اما حتما آمادگی ابتلا به ایدز را در افرادی که به ایدز مبتلا نیستند، بالا می برد، همانطور که عفونت، عفونت افراد دارای ایدز را بالا می برد. ایدز تنها از راه جنسی منتقل نمی شود بلکه از راه زخم ها و جراحت های باز نیز منتقل میشود. آنها می توانند باعث التهاب شوند که گلبول های سفید را به منطقه عفونت بکشانند. مطالعات نشان می دهد که اس تی دی می تواند غلظت ویروس ایدز را در نطفه و مایع واژن افزایش دهد و استعداد عفونت حتی در افرادی که درمان برایشان متوقف شده را بالا ببرد. در نتیجه، شخصی که شریک فرد آلوده شده به ایدز و یک اس تی دی است، احتمال 3 به 5 دارد که بیشتر به عفونت مبتلا شود تا شخصی که تنها ایدز دارد.
استفاده مداوم از کاندوم همچنان ابزار اولیه ای برای جلوگیری از انتقال ایدز و دیگر عفونت های قابل انتقال از راه جنسی میباشد.
تعریق شبانه:
ما درباره عرق کردن در اثر آنفولانزا یا یک تب معمولی سخن نمی گوییم. ما درباره تعریق شبانه بدون علت صحبت می کنیم که ملحفه شما را غرق عرق می کند. تعریق شبانه مداوما در افرادی که ایدز دارند اتفاق می افتد؛ که این به خاطر یک عفونت تشخیص داده نشده یا نتیجه مستقیم خود بیماری ایدز است. در حالی که هر نوعی از بیماری ها می تواند مسبب تعریق شبانه شود، بیشتر در افرادی با ایدز پیشرفته بروز می یابد. حال آنکه عرق های شبانه مضر هستند، می تواند براساس داروها نشان دهنده جدی تربیماری باشد. در بین بیماری ها مرض سل و ایدز و دیگر بیماری ها (شامل باکتری قارچ و هیستوپلاسموز) با این شرایط همراه هستند.
کاهش وزن ناگهانی:
کاهش وزن ناگهانی و بدون دلیل در بین افرادی که عفونت ایدز طولانی مدت دارند، غیر معمول نیست (معمولا در مراحل بسیار پیشرفته بیماری). به هرحال، هنگامی که کاهش وزن حداقل 10% مشخص شده و همراه با تب و اسهال به مدت 30 روز یا بیشتر باشد، شرایط از لحاظ طبی بعنوان “لاغری ناشی از ایدز” دسته بندی می شود.
بر خلاف تعریق شبانه،این نوع لاغری هیچ دلیل دیگری بجز ایدز ندارد؛ و در حالی که درمان های دارویی جدید و مدرن شیوع لاغری ناشی از ایدز را کاهش داده است، اما در حدود 34% افراد مبتلا تجربه کاهش وزن بدون دلیل را تجربه می کنند. در صورت مواجهه با کاهش زیاد وزن (و خصوصا لاغر شدن توده های ماهیچه ای) تست ها و آزمایشات ایدز باید بعنوان بخشی از آزمایشات پزشکی انجام شود.
علاوه بر دوره درمان ایدز، داروی ” کروفلمر” تایید شده توسط سازمان غذا و دارو امریکا، درمان بهتری برای ایدز همراه با اسهال می باشد.
