دیابت و مشکلات ادراری؛ پیشگیری و درمان - پورتال رنگی
دیابت و مشکلات ادراری ؛ پیشگیری و درمان
دیابت و مشکلات ادراری اغلب به همدیگر مرتبط هستند که میتواند استرس آور باشد. سر و کار داشتن با این مسئله ها میتواند بر روی زندگی روزانه و کیفیت زندگی تاثیر گذار باشد. طبق نهاد های بین المللی سلامت، بیش تر از نصف مردم مبتلا به دیابت، اختلال در عملکرد مثانه دارند.
مشکلات ادراری میتواند هنگامی که سن شما بالاتر می رود اتفاق بیفتد اما هنگامی که شما دیابت دارید مشکلات مثانه و عفونت مجاری ادراری می تواند زودتر شروع شود که اغلب همین اتفاق می افتد به همین دلیل دیابت میتواند باعث آسیب به اعصابی شود که مسئول سلامت و عملکرد ادرار است. به طور کلی خانم ها نسبت به آقایان، بیشتر با مشکل بی اختیاری ادراری مواجه هستند که به دلیل ساختار آناتومیستی و تغییرات بدنی مانند بارداری و زایمان است. مردها ممکن است بی اختیاری ادراری را به دلیل انسداد مجاری تجربه کنند.
علل مشکلات ادراری در دیابت:
سطح قند خون بالا میتواند باعث تکرر ادرار شود . این خطر با مدیریت ضعیف دیابت افزایش میابد. کلسترول بالا، فشار خون بالا، وزن بیش از حد، سن بالا، سیگار کشیدن، سبک زندگی کم تحرک و استفاده از انسولین ریسک بی اختیاری ادرار را افزایش میدهد.
مشکلات متداول ادرار با دیابت:
مثانه بیش از حد فعال : اسپاسم مثانه یا انقباض مثانه باعث نیاز شدیدی به ادرار کردن بیش تر از 8 بار در روز یا بیشتر از 2 بار در شب می شود.
کنترل عضلانی اسفنکتر ضعیف:
عضلات اسفنکتر عضلاتی داخلی هستند که باز و بسته شدن مجراهای بدن را کنترل میکند. آسیب عصبی به عضلاتی که ادرار در آن جریان داد ممکن است باعث بی اختیاری ادرار شود. از سوی دیگر اگر عضلات نتوانند باز شوند ادرار کردن سخت میشود. درمان این مشکل معمولا با استفاده از دارو است. روش تزریق بوتاکس در اطراف اسفنکتر کشف شده است که به ریلکس شدن عضلات کمک کند. اگرچه سازمان غذا و داروی ایالت متحده آمریکا بوتاکس را به عنوان درمان برای کنترل اسفنکتر ادراری تایید نکرده است.
احتباس ادراری: ناتوانی در کامل تخلیه کردن ادرار، احتباس ادراری نامیده می شود. احتباس ادرار می تواند منجر به نشتی، آسیب به کلیه، عفونت کلیه و عفونت مثانه شود. دارو و ورزش های کگل و یا جراحی میتواند درمان های مورد استفاده برای کمک به احتباس ادراری باشند.
ادرار مکرر به علت قند خون بالا:
هنگامی که گلوکز و یا قند اضافی در خون وجود داشته باشد کلیه ها برای خارج کردن آنها سختر کار می کنند. مغز، سیگنالی تحت عنوان این که به آب نیاز دارد جهت رقیق کردن خون دریافت میکند. اگر کلیه ها قادر به تصفیه کردن تمام گلوکز نباشند سپس گلوکز اضافی به ادرار اضافه میشود. این مایع برای انتقال قند به ادرار منتقل میشود که منجر به کم آبی و تشنگی میشود. همانطور که آب برای رفع تشنگی مصرف میشود پس ادرار بیشتر اتفاق می افتد. نوشیدن زیاد آب خوب است و به کلیه ها برای حذف قند کمک میکند. کنترل قند خون به جلوگیری از این مشکلات کمک می کند.
عفونت های دستگاه ادراری:
قند خون بالا میتواند زمینه های پرورش و باروری باکتری ها را در دستگاه ادراری فراهم نماید. این عفونت ها میتواند باعث تکرر ادرار، درد، سوزش ادراری، ادرار قرمز و یا ابری شود. زنان ممکن است فشار زیادی را در استخوان شرمگاهی خود احساس کنند. مردان ممکن است در مقعد احساس پری کنند. عفونت ها می توانند در اورترا مثانه یا کلیه اتفاق بیفتد. عفونت کلیه میتواند منجر به علائم اضافی مانند حالت تهوع، درد پشت و پهلو و تب شود. عفونت های مجاری ادراری با آنتی بیوتیک درمان میشوند.
