در مورد آلرژی سولفا چقدر می دانید؟ - پورتال رنگی
در مورد آلرژی سلف چه چیزی می دانید؟
آلرژی سلفی زمانی رخ می دهد که بدن یک فرد واکنش آلرژیک به داروهایی که حاوی مواد شیمیایی به نام سولفونامید هستند، نشان دهد.
سولفا یکی از ترکیبات آنتی بیوتیک و داروهای دیگر است. پزشکان و داروسازان برای درمان بسیاری از بیماری ها، از جمله اختلالات پوستی، عفونت های چشم و آرتریت روماتوئید، از داروهایی استفاده می کنند که حاوی سولفا هستند .
مردم باید توجه داشته باشند که علیرغم تشابه بین نام های سولفا و سولفیت، بین این دو دارو تفاوت هایی وجود دارد. سولفیت ها به عنوان مکمل و نگهدارنده در بسیاری از نوشیدنی ها و غذاها استفاده می شود. همچنین سولفا متفاوت از سولفات و گوگرد است.
هر دو دارو، سولفا و سولفیت، می توانند واکنش های آلرژیک ایجاد کند، اما این دو آلرژی متفاوت از یکدیگرند. فردی که آلرژی سلفی دارد، لزوما به سولفات حساسیت ندارد، بنابراین هیچ واکنشی متقابل وجود ندارد.
در این مقاله، ما به بررسی علائم و نشانه های آلرژی سلفی، داروهایی برای اجتناب از عوارض و درمان می پردازیم.
ما همچنین تفاوت آلرژی سولفات را نیز بیان می کنیم.
علائم
خارش پوست و چشم و همچنین سرگیجه می تواند از علائم آلرژی سولفا باشد.
علائم حساسیت سولفا می تواند شامل موارد زیر باشد:
- یک بثور روی پوست (عفونت پوستی)
- خارش پوست
- خارش چشم
- عرق کردن زیاد
- تورم دهان یا گلو
- آسم یا خس خس
- تهوع یا استفراغ
- یبوست
در صورت ایجاد یک واکنش آلرژیک شدید، مانند آنافیلاکسی، باید سریعا به پزشک مراجعه شود، زیرا می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
علت این که برخی از افراد به داروهای سلف واکنش نشان می دهند ناشناخته است. با این حال، افرادی که با اچ آی وی یا ایدز زندگی می کنند ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به سلف داشته باشند.
داروهای حاوی سولفا
از سال 1936 برای درمان عفونت های باکتری از داروهای حاوی سول استفاده می شود. امروزه، سولفا در بسیاری از داروها، از جمله قطره های چشم، کرم های رایت و شیاف واژن یافت می شود.
اجتناب از بعضی داروها
فردی که فکر می کند آلرژی سلفی دارد، باید از مصرف داروهای زیر اجتناب کند یا در مورد مصرف هرکدام از آنها با دکتر خود صحبت کند:
- داروهای ترکیبی آنتی بیوتیک مانند تریموتریم سولفامتوکسازول (سپترا و بکتیم) و اریترومایسین سولفیسکسازول
- داپسون ، داروئی که برای درمان جای زخم، درماتیت و برخی انواع پنومونی استفاده می شود
- سولفاسالازینAzulfidine) ) که برای درمان بیماری کرون ، آرتریت روماتوئید و کولیت اولسراتیو استفاده می شود
- سولفات آمیدBLEPH-10) ) که قطره چشم است که برای درمان عفونت های چشم مورد استفاده قرار می گیرد
- سولفاديازين نقرهSilvadene) ) که کرم تجويز شده براي کمک به درمان عفونت است
با این حال، هر دارویی که حاوی سولفونامید است، واکنشی در افراد مبتلا به آلرژی سلفی ایجاد نخواهد کرد.
مردم باید با دکتر خود صحبت کنند که آیا می توان از داروهای زیر استفاده کنند یا نه. استفاده از داروهای زیر باید بر اساس تشخیص پزشک باشد زیرا ممکن است که در افراد واکنشی (آلرژی) ایجاد کنند:
- داروهای دیابت مانند گلیبارید (گلیاز، دیابت) و گلومپییرید (آماریل)
- داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی، مانند سلکوکسیب
- دیورتیک ها، مانند هیدروکلروتیازید (میکروزیید) و فوروزیدیم (لیزیک)
سایر داروهایی که حاوی سولفونامید هستند مورد تحقیق قرار گرفته و مشخص نشده است که باعث واکنش های آلرژیک در افراد مبتلا به آلرژی سلفی شود یا نه. این داروها شامل:
- دارو برای میگرن مانند نارریقیتان و سوماتریپتان
هر کس که حساسیت سولفا داشته باشد باید برای مصرف این داروها با دکتر و داروساز خود مشورت کنند.
آلرژی سولفا در مقابل آلرژی سولفیت
آلرژی سولفا و آلرژی سولفیت متفاوت هستند.
گاهی اوقات برخی از افراد مبتلا به آلرژی سلفی ممکن است فکر کنند که به سولفات حساس هستند، زیرا نام دو ماده شیمیایی مشابه است. اگر چه سولفا و سولفات هر دو می توانند واکنش های آلرژیک ایجاد کنند، این دو آلرژی جداگانه هستند و به یکدیگر وابسته نیستند.
فرد نباید از خوردن غذا و نوشیدنی حاوی سولفیت ها اجتناب کند، زیرا آنها باعث حساسیت به داروهای سولفا نمی شوند.
عوارض جانبی
آلرژی سلفا می تواند عوارض شدید در فرد ایجاد کند که خطرناک ترین آنها، آنافیلاکسی یا سندرم استیونز-جانسون است.
آنافیلاکسی
آنافیلاکسی واکنش آلرژیکی می باشد که خطر مرگ دارد. افرادی که بیشتر در معرض این آلرژی قرار می گیرند عبارت اند از:
- دارای سابقه خانوادگی آنافیلاکسی باشند
- آلرژی دیگری داشته باشند
- آسم داشته باشند
علائم آنافیلاکسی عبارتند از:
- خارش قرمز، خارش همراه با عفونت پوستی
- تورم گلو
- تورم در جاهای دیگر بدن مانند پلک ها و دهان
- دشواری تنفس
- سرفه
- مشکل بلعمی
- تنگی در قفسه سینه
- مشکل بلعیدن
- استفراغ و اسهال
- معده درد
سندرم استیونز-جانسون
سندرم استیونز-جانسون یکی دیگر از موارد نادر اما شدید آلرژی سلفی است که بر روی پوست فرد، غشای مخاط، اندام تناسلی و چشم تاثیر می گذارد.
علائم سندرم استیونز-جانسون عبارتند از:
- نشانه های آنفولانزا
- پلک های قرمز دردناک اطراف دهان، گلو، چشم و یا تناسلی
- بثورات شدید قرمز یا بنفش پوست
- سوزش یا ریزش پوست
- خستگی
- اسهال
- تهوع و استفراغ
- تب
شیوه های درمان
درمان آلرژی سلفی به علائمی که یک فرد تجربه می کند، بستگی دارد.
برای کندو، بثورات یا خارش، پزشک ممکن است داروهای ضد هیستامین یا کورتیکواستروئیدها را تجویز کند.
اگر فرد علائم تنفسی مانند خس خس سینه را تجربه می کند ممکن است نیاز به یک داروی به نام برونکودیلاتور داشته باشد که به عبور هوا به داخل ریه ها کمک می کند.
در صورت بروز علائم آنافیلاکسی یا سندرم استیونز-جانسون، پزشک به عنوان یک موقعیت اضطراری عمل می کند.
واکنش آنافیلاکتیک معمولا نیاز به تجویز اپینفرین دارد.
افرادی که مبتلا به سندرم استیونز-جانسون هستند معمولا در بخش مراقبت های ویژه تحت درمان قرار می گیرند و داروهای خاصی مصرف می کنند که عبارتند از:
- کورتیکواستروئیدها برای کنترل التهاب
- آنتی بیوتیک ها برای کمک به پیشگیری یا کنترل عفونت های پوستی
- ایمونوگلوبولین های داخل وریدی برای جلوگیری از پیشرفت بیماری
فرد در صورتی که واکنش حساسیتی به داروهای سولفا داشته باشد باید مصرف دارو را بلافاصله قطع کند و به پزشک خود فورا مراجعه کند.
پزشکان، دندانپزشکان و داروسازان باید از آلرژی های دارویی افراد مطلع شوند تا اطمینان حاصل شود که داروهای صحيحی را تجویز می کنند.
به همراه داشتن اطلاعاتی که جزئیات هر گونه آلرژی را مشخص می کند، درمان مناسب را تضمین می کند.
سخن آخر
در حالی که بسیاری از داروها حاوی سولفا هستند، واکنش های آلرژیک به داروهای سولفا نادر هستند.
افراد مبتلا به آلرژی سلفی هستند، ممکن است خارش پوست یا چشم داشته باشند و در برخی افراد تورم را نیز ایجاد می کند.
بعضی افراد همچنین می توانند واکنش شدیدتری از قبیل آنافیلاکسی و سندرم استیون جانسون داشته باشند که جزء موارد اضطراری پزشکی هستند.
یک فرد باید اطمینان حاصل کند که پزشک معالجش از آلرژی های خود مطلع هستند تا اطمینان حاصل شود که داروهایی که ممکن است واکنش نامطلوب ایجاد کنند تجویز نشود.
یک پزشک می تواند بهترین شیوه درمان را تجویزکند و ممکن است از یک متخصص برای انجام آزمایش های بیشتر و مشاوره در مورد اینکه داروها و محصولات ضرری ندارند، مشورت بگیرند.
